Μικρά Ασία: Ένας απέραντος τόπος μαρτυρίου

Λένε πολλοί πως λαός που δεν γνωρίζει την ιστορία του είναι λαός χωρίς μέλλον και δυστυχώς εμείς οι Έλληνες δεν παραδειγματιζόμαστε από την μεγάλη ιστορία μας.

 

Σαν σήμερα 17 Σεπτεμβρίου 1922 ολοκληρώνεται το μεγαλύτερο έγκλημα κατά του Ελληνισμού που είχε όλα τα χαρακτηριστικά της γενοκτονίας των Αρμενίων του 1915, δηλαδή προγραμματισμό και άσκηση άμεσης βίας.

 

Η εικόνα που έδωσε ο δημοσιογράφος Chater Melville του περιοδικού «The National Geographic» για την τραγωδία της Σμύρνης εκείνες τις μέρες του Σεπτέμβρη του ’22 -και ανέδειξε σε άρθρο της η Αρετή Τούντα Φεργάδη- είναι η εξής:

 

«Μπροστά σ’ αυτόν τον εφιάλτη των 300.000 ψυχών, που ποδοπατιούνταν στην προκυμαία χωρίς ελπίδα διαφυγής απ’ τον κλοιό της φωτιάς και της θάλασσας, οι περιγραφές του εμπρησμού της Τροίας ωχριούσαν».

 

Μόλις 33 χρόνια μετά, στις 6 και 7 Σεπτεμβρίου 1955 το έγκλημα ολοκληρώθηκε. Το μεσημέρι της 6ης Σεπτεμβρίου του 1955, αυτοσχέδιος μηχανισμός εξερράγη στο Τουρκικό Προξενείο της Θεσσαλονίκης, το οποίο στεγαζόταν στο σπίτι που μεγάλωσε ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ.

 

Από την έκρηξη δεν τραυματίστηκε κανείς.

Σημειώθηκαν μόνο υλικές ζημιές.

Μόλις η είδηση έγινε γνωστή στην Τουρκία, χιλιάδες εξοργισμένοι Τούρκοι έσπευσαν να μεταβούν στην Κωνσταντινούπολη, στην ελληνική συνοικία Πέραν.

Έπρεπε να αντιδράσουν.

 

Για πάνω από μία μέρα, οι 50.000 Τούρκοι που βρέθηκαν στην Πόλη, με κάθε τρόπο κατέστρεψαν οτιδήποτε ήταν ελληνικό.

Έκαψαν μαγαζιά, λεηλάτησαν σπίτια, αμαύρωσαν εκκλησίες.

Έκαναν περιτομή σε άνδρες και βίασαν γυναίκες.

 

Μαινόμενοι για την υποτιθέμενη ατίμωση του σπιτιού του εθνάρχη τους, Κεμάλ Ατατούρκ, από τους Έλληνες, ξέσπασαν στην ελληνική κοινότητα που ευημερούσε εκείνα τα χρόνια στην Κωνσταντινούπολη.

 

Ο απολογισμός ήταν να χάσουν την ζωή τους 20 Έλληνες και άλλοι 37 να τραυματιστούν. Οι υλικές καταστροφές άγγιξαν τα 150 εκατομμύρια δολάρια.

 

Μέχρι το βράδυ της 7ης Σεπτεμβρίου η συνοικία Πέραν είχε παραδοθεί στις αποτρόπαιες και εκδικητικές διαθέσεις των Τούρκων.

 

Η αστυνομία άφαντη και άπραγη.

 

Μόνο τα μεσάνυχτα της 7ης Σεπτεμβρίου κι αφού οι Τούρκοι είχαν υπερασπιστεί την «τιμή» του Κεμάλ, η Κυβέρνηση Μεντερές έδωσε εντολή στον στρατό να επέμβει.

 

Αποκορύφωμα της τραγικής κυβέρνησης ήταν η δήλωση ότι οι φταίχτες του πογκρόμ της Κωνσταντινούπολης δεν ήταν άλλοι, από τους πεινασμένους κομμουνιστές.

 

Μόνο όταν έγινε το πραξικόπημα το 1960 και ο Πρωθυπουργός Μεντερές διώχθηκε από την εξουσία έγινε γνωστή και η αλήθεια.

 

Ο δράστης δεν ήταν «γκιαούρης», αλλά ένας μουσουλμάνος φοιτητής.

 

Κατά τη διάρκεια των «Σεπτεμβριανών», ο Αντνάν Μεντερές απαγόρευσε στην αστυνομία και τον στρατό να επαναφέρουν την τάξη στην ρημαγμένη συνοικία.

 

Ο Μεντερές είχε κατορθώσει να αναζωπυρώσει το πατριωτικό πνεύμα των Τούρκων, πείθοντας τους υποστηριχτές του κόμματός του ότι ο αποδιοπομπαίος τράγος όλων των οικονομικών δεινών της χώρας του ήταν, το ακμάζον ελληνικό στοιχείο της Κωνσταντινούπολης.

 

Άλλωστε, όταν υπηρετούσε στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο συμμετείχε στην σφαγή 31ενός προσκόπων στο Αϊδίνι. Από αντάρτης έγινε αξιωματικός και είχε συγκεκριμένη και προσωπική άποψη εις βάρος του ελληνικού στοιχείου.

 

Αυτό όμως που δεν είναι ευρύτερο γνωστό είναι τι συνέβη σαν σήμερα στις 17 Σεπτεμβρίου Σεπτεμβρίου 1961 σε εκείνον που υποκίνησε το πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων της Πόλης, τον Αντνάν Μεντερές.

 

Στις 27 Μαΐου του 1960, ο στρατηγός Τζεμάλ Γκιουρσέλ, επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων, ανέτρεψε την κυβέρνηση Μεντερές. Τα περισσότερα στελέχη του κόμματος συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν σε θάνατο.

Πρώτος ο Μεντερές.

 

Κατηγορήθηκαν και καταδικάστηκαν σε θάνατο δια απαγχονισμού για διαφθορά, κατάχρηση δημόσιου χρήματος και καταπάτηση του τουρκικού Συντάγματος.

 

Στις 17 Σεπτεμβρίου του 1961, ένας στρατιώτης κλώτσησε με βία το σκαμνί που στηριζόταν ο Αντνάν Μεντερές. Λίγα λεπτά αργότερα ο πρώην πρωθυπουργός πέθανε από ασφυξία. Πάνω στο στήθος του, σε μέγεθος αφίσας, υπήρχε ένα έγγραφο με την κατηγορία για την οποία εκτελέστηκε: “Παραβίαση του Συντάγματος”.

 

Οι επόμενες εκλογές έγιναν το 1965, πέντε χρόνια μετά την ανατροπή του Μεντερές και τέσσερα μετά τον απαγχονισμό του. Δίπλα του κρεμάστηκαν ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Ζορλού και ο πρώην υπουργός Οικονομικών Πολατκάν. Ο πνευματικός νόμος εφαρμόστηκε. Ο Θεός αργεί, αλλά δεν λησμονεί.

 

Έχουν περάσει 100 ολόκληρα χρόνια, από τότε που το όνειρο ξεθώριασε. Ήταν το 1919 όταν στην Πόλη κυμάτιζαν οι Ελληνικές σημαίες. Δυστυχώς δεν είχε έρθει από τον Θεό ο καθορισμένος χρόνος για να επιστρέψει το κέντρο της Ορθοδοξίας στους φυσικούς-νόμιμους κατόχους του.

 

Σήμερα, παρά την πνευματική μας πενία, πλησιάζει ο προκαθορισμένες χρόνος για να πραγματοποιηθεί το σχέδιο του Θεού, όπως μας φανέρωναν οι Άγιοι Προφήτες του Γένους μας, Πατροκοσμάς και Παΐσιος και έλαχε στη δική μας γενιά ζήσει αυτές τις μεγάλες στιγμές!

 

Σοφία, Πίστη, Ελπίδα, Αγάπη…κι ο ήλιος θα ξαναφανεί!!

 

Χρόνια πολλά και ευλογημένα στις εορτάζουσες. Μεγάλες μας Άγιες, γεμίστε τη ζωή μας με Σοφία, Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη.

 

Α.Δ.