Γέρων Ἀμφιλόχιος Μακρῆς – Διάφορα Ἀποφθέγματα (Γ’ Μέρος)

Ὁ πειρασμὸς ξέρεις τί μάστορας εἶναι; Τὰ ἐλάχιστα τὰ κάνει μεγάλα. Μεταχειρίζεται μεγάλη πολιτική.

Ἐπιθυμῶ τὴν ἀναγέννηση τοῦ Μοναχισμοῦ, διότι κατὰ τὴ γνώμη μου τὸ Εὐζωνικὸ Τάγμα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Μοναχισμός.

Οἱ ψυχὲς ἔχουν διάθεση νὰ δοῦν τὸ κάλλος τῆς μορφῆς τοῦ Θεοῦ.

Ἡ προστασία τοῦ Θεοῦ ἀποδυναμώνει τοὺς πειρασμούς μας.

Ὅταν ὑπάρχει ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ δίνεται ἡ σοφία.

Ὅλοι οἱ ἅγιοι αἰσθάνονταν χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση ὅταν ἐπισκέπτονταν τὴν οὐράνια βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Ἐπειδὴ εἶναι γενικὴ ἐξαχρείωση, δὲν μποροῦν νὰ καταλάβουν ὅτι ὑπάρχει πνευματικὴ ἀγάπη.

Ὅλη μου ἡ περιουσία εἶστε ἐσεῖς.

Ὅταν δῶ ἄνθρωπο ἐρεθισμένο προσεύχομαι νὰ τὸν εἰρηνεύσει ὁ Κύριος καὶ δὲν ἀκούω τί λέει. Γι᾿ αὐτὸ καὶ δὲ στενοχωριέμαι. Ὅταν θὰ ἠρεμήσει καὶ θὰ δοθεῖ ἡ κατάλληλη εὐκαιρία τότε τοῦ μιλάω, διότι τότε εἶναι ἀκριβῶς σὲ θέση νὰ καταλάβει τὴν ἀφροσύνη του.

Πρέπει ὁ ἐξομολόγος πολλὲς φορὲς νὰ κλάψει, νὰ πονέσει περισσότερο ἀπὸ τὸν ἐξομολογούμενο γιὰ νὰ μπορέσει νὰ τὸν ξεκουράσει. Εἰλικρινὰ πρέπει νὰ θλίβεται γιατί τὸ νοιώθει ἡ ψυχή. (Ἰούλιος 1969).

Οἱ κοσμικοὶ ἄνθρωποι σὲ κουράζουν, διότι σὰν ἠλεκτρικὰ κύματα ἔρχεται ἐπάνω σου ὅ,τι ὑπάρχει ἀποθηκευμένο μέσα τους.

Πρέπει νὰ εἴμαστε ἄνθρωποι τῆς χάριτος καὶ ὅποιος μᾶς πλησιάζει νὰ ξεκουράζεται. Νὰ τοὺς βλέπουμε ὅλους ἀνώτερους, ὅσες ἀδυναμίες καὶ ἂν παρουσιάζουν. Νὰ μὴ φερόμαστε μὲ σκληρότητα, ἀλλὰ πάντοτε νὰ ἔχουμε στὴ σκέψη μας ὅτι εἶναι καὶ ὁ ἄλλος τοῦ αὐτοῦ προορισμοῦ.

Ἐγώ, μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, πάντοτε ἔβλεπα ὅλους ἀνώτερους ἀπὸ ἐμένα καὶ ἁγίους.

Ἀδιαφόρει γιὰ ὅλα τὰ ἐμπόδια. Ἡ μόνη ἀπασχόλησή σου, ἡ σκέψη σου νὰ εἶναι ὁ Νυμφίος σου. Νὰ μιλᾶς μόνο μὲ Αὐτόν.

Ἐμεῖς πρέπει νὰ ἔχουμε ἀγάπη. Τὸ μεγαλύτερο κακὸ νὰ μᾶς κάνουνε πρέπει νὰ τοὺς ἀγαποῦμε. Μόνο μὲ τὴν ἀγάπη θὰ μποῦμε στὸν Παράδεισο.

Νὰ καλλιεργεῖς τὴν εὐχὴ καὶ θὰ ἔρθει καιρὸς ποὺ ἡ καρδιά σου θὰ σκιρτάει ἀπὸ χαρά, ὅπως ὅταν πρόκειται νὰ δεῖς ἕνα πολυαγαπημένο σου πρόσωπο.

Τὴ βραδινὴ προσευχὴ νὰ μὴν τὴν ἀμελεῖς. Νὰ προσεύχεσαι μὲ διάθεση ὅπως ἐκεῖνοι ποὺ πηγαίνουν σὲ συμπόσιο. Εἶναι ξύπνιοι καὶ αἰσθάνονται ὅλο χαρά. Ἔτσι καὶ ἐσὺ ἀφοῦ πρόκειται νὰ μιλήσεις μὲ τὸν Νυμφίο σου, νὰ μὴν ἀκοῦς ὅταν σου λέει ὁ πειρασμὸς διάφορα γιὰ νὰ σὲ ἐμποδίσει, γιατί ξέρεις ἔχουμε ἕναν ποὺ ἐνδιαφέρεται πολὺ γιὰ μᾶς.

Ἐρώτηση: Πῶς πρέπει, Γέροντα, νὰ σκεφτόμαστε τὸ Χριστό;
Ἀπάντηση: Πάντα μὲ ἀγάπη, πρέπει φέρνουμε στὴ μνήμη μας τὸ Χριστό. Μπορεῖ νὰ κρατᾶμε στὰ χέρια μας μιὰ φωτογραφία ἑνὸς ἀνθρώπου ἀλλὰ ἐπειδὴ τὸν γνωρίζουμε, ἢ μᾶλλον δὲν ἀγαπᾶμε δέ μας συγκινεῖ. Ἐνῶ ὅταν πάρουμε τὴν φωτογραφία τῆς μάνας μας ἀμέσως ἡ ψυχή μας σκιρτάει καὶ κλαίει ἀπὸ ἀγάπη.

Ἐρώτηση: Θὰ σωθοῦμε Γέροντα;
Ἀπάντηση: Μὰ γι᾿ αὐτὸ βάλαμε τὰ ράσα γιὰ νὰ σωθοῦμε. Ὁ πνευματικὸς ἀγώνας θὰ μᾶς ὁδηγήσει στὸν Παράδεισο. Τὸ ὅτι πολεμᾶμε τοὺς λογισμούς, ὁ κόπος αὐτὸς θὰ μᾶς βάλει στὸν Παράδεισο.

Οἱ ἐφημερίδες τοῦ Οὐρανοῦ τὰ γράφουν ὅλα ὅσα γίνονται ἐδῶ καὶ τὰ καλὰ καὶ τὰ κακά.

Παιδί μου, ὅσο μπορεῖς νὰ δίνεις ἀγάπη σὲ ὅλους. Εἶσαι ὑποχρεωμένη. Ζητάει τὸ ὀρφανὸ πατέρα νὰ βρεῖ, δὲν ἔχει. Ζητάει μάννα τὸ ἴδιο, ζητάει ἀδελφή, δὲν ἔχει ἀδελφή. Γι᾿ αὐτὸ ζητάει νὰ βρεῖ ἀγάπη ἀπὸ σένα, ἀγάπη πραγματική. Ἐσὺ πρέπει νὰ ἀντικαταστήσεις ὅλα τὰ ἀγαπημένα πρόσωπα τοῦ ὀρφανοῦ.

Ἐκεῖνον, ποὺ μᾶς πληγώνει καὶ μᾶς κάνει νὰ πονᾶμε, ὀφείλουμε νὰ τὸν ἀγαπᾶμε διπλά.

Ὅπως ἐξυπηρετεῖς τὸν πρῶτο, ἔτσι πρέπει νὰ βοηθᾶς τὸν δεύτερο, τὸν τρίτο καὶ τὸν τελευταῖο.

Δὲν εἶναι τὰ φτερὰ ποὺ μποροῦν νὰ ὑψώσουν τὸν ἄνθρωπο πάνω ἀπὸ τὴ γῆ, ἡ καθαρότητα καὶ ἡ ἁπλότητα τῆς καρδιᾶς. Πρέπει νὰ εἶσαι ἁπλὸς στὶς πράξεις σου καὶ καθαρὸς στὴ σκέψη καὶ στὰ αἰσθήματά σου. Μὲ τὴν καθαρὴ καρδιὰ θὰ ἀναζητᾶς τὸ Θεό, μὲ τὴν ἁπλότητα θὰ τὸν βρίσκεις καὶ θὰ τὸν χαίρεσαι. Ἡ καθαρὴ καρδιὰ περνάει εὔκολα τὶς πύλες τοῦ οὐρανοῦ.

Ἡ αὐταπάρνηση πρέπει νὰ καλλιεργεῖται μὲ διάκριση, διότι διαφορετικὰ φτάνουμε στὴν αὐτοκτονία.

Στὸ πέλαγος τῆς ζωῆς βρισκόμαστε, πότε θὰ ἔχουμε φουρτούνα καὶ πότε γαλήνη. Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ δέ μας ἀφήνει. Διαφορετικὰ θὰ εἴχαμε καταποντιστεῖ ἐὰν δὲν μᾶς συγκρατοῦσε.

Οἱ ἅγιοι πάντοτε σκέφτονταν τὴν ἄλλη ζωή. Εἶναι χάρισμα ἡ μνήμη τοῦ θανάτου. Ὁ Θεὸς μᾶς προφυλάσσει ἀπὸ τὸν πειρασμό.

Δὲν ἀφήνει νὰ πειρασθοῦμε ἄνω τῶν δυνάμεών μας. Ὅλα τὰ ἐπιτρέπει γιὰ τὸ καλό μας.

Για να διαβάσετε το Α’ & Β Μέρος πατήστε εδώ