Τὸν πρὸ ἡλίου Ἥλιον, δύναντα ποτὲ ἐν τάφῳ, προέφθασαν πρὸς ὄρθρον, ἐκζητοῦσαι ὡς ἡμέραν, Μυροφόροι κόραι, καὶ πρὸς ἀλλήλας ἐβόων· Ὦ φίλαι, δεῦτε τοῖς ἀρώμασιν ὑπαλείψωμεν, Σῶμα ζωηφόρον καὶ τεθαμμένον, σάρκα ἀνιστῶσαν τὸν παραπεσόντα Ἀδὰμ κείμενον ἐν τῷ μνήματι, ἄγωμεν, σπεύσωμεν, ὥσπερ οἱ Μάγοι, καὶ προσκυνήσωμεν, καὶ προσκομίσωμεν τὰ μύρα ὡς δῶρα τῷ μὴ ἐν σπαργάνοις, ἀλλ’ ἐν σινδόνι ἐνειλημένῳ, καὶ κλαύσωμεν, καὶ κράξωμεν· Ὦ Δέσποτα ἐξεγέρθητι, ὁ τοῖς πεσοῦσι παρέχων ἀνάστασιν.
“Τον Ήλιο που υπήρχε πριν από τον ήλιο και που κάποτε έδυσε μέσα στον τάφο έτρεξαν να προφθάσουν πολύ πρωί ποθώντας τον σαν την ημέρα, οι μυροφόρες κοπέλες και μεταξύ τους έλεγαν: Ω, φίλες, ελάτε να αλείψουμε με αρώματα το Σώμα το ζωηφόρο και θαμμένο, αυτή τη σάρκα που ανέστησε τον πεσόντα Αδάμ που (από αιώνες) βρίσκεται στο μνήμα. Πάμε, γρήγορα, σαν τους Μάγους να προσκυνήσουμε και να προσφέρουμε αντί για δώρα τα μύρα σ’ Αυτόν που δεν είναι πια στα σπάργανα, αλλά στο νεκροσέντονο τυλιγμένος και να κλάψουμε και να φωνάξουμε: Ω, Δεσπότη μας, αναστήσου, εσύ που παρέχεις την ανάσταση σ’ όλους τους ξεπεσμένους”.
Μεγάλυνον, ψυχή μου, τὸν ἐθελουσίως παθόντα καὶ ταφέντα καὶ ἐξαναστάντα τριήμερον ἐκ τάφου.
Φωτίζου, φωτίζου ἡ νέα Ἱερουσαλήμ· ἡ γὰρ δόξα Κυρίου ἐπὶ σὲ ἀνέτειλε. Χόρευε νῦν, καὶ ἀγάλλου Σιών· σὺ δὲ ἁγνή, τέρπου, Θεοτόκε, ἐν τῇ ἐγέρσει τοῦ τόκου σου.
«Μεγάλυνε, ψυχή μου, αυτόν που με τη θέλησή του έπαθε και τάφηκε και αναστήθηκε τριήμερος από τον τάφο.
Γέμισε φως, γέμισε φως, η νέα Ιερουσαλήμ. Γιατί η δόξα του Κυρίου ανέτειλε πάνω σου. Τώρα χόρευε και αγάλλου, Σιών. Κι εσύ αγνή Θεοτόκε, γέμισε αγαλλίαση με την ανάσταση του παιδιού σου».
Ἄγγελος ἐξαστράπτων ταῖς γυναιξὶν ἐβόα· Παύσασθε τῶν δακρύων, ὅτι Χριστὸς ἀνέστη.
῍Ω θείας! ὢ φίλης! ὢ γλυκυτάτης σου φωνῆς! μεθ’ ἡμῶν ἀψευδῶς γάρ, ἐπηγγείλω, ἔσεσθαι, μέχρι τερμάτων αἰῶνος Χριστέ· ἣν οἱ πιστοί, ἄγκυραν ἐλπίδος, κατέχοντες ἀγαλλόμεθα.
“Άγγελος που άστραφτε μίλησε στις γυναίκες: Σταματήστε τα δάκρυα, γιατί ο Χριστός αναστήθηκε.
Ω θεϊκή, ώ αγαπημένη, ω γλυκύτατη φωνή! Μας υποσχέθηκες, εσύ που δεν γνωρίζεις το ψέμα, πως θα είσαι μαζί μας μέχρι την αιωνιότητα, Χριστέ. Αυτή τη φωνή σαν άγκυρα ελπίδας την κρατούμε οι πιστοί και αγαλλόμαστε.
Ὅτι Χριστὸς ἀνέστη τὸν θάνατον πατήσας καὶ τοὺς νεκροὺς ἐγείρας, λαοί, ἀγαλλιᾶσθε”.
῍Ω Πάσχα τὸ μέγα, καὶ ἱερώτατον Χριστέ· ὤ σοφία καὶ Λόγε, τοῦ Θεοῦ καὶ δύναμις· δίδου ἡμῖν ἐκτυπώτερον, σοῦ μετασχεῖν, ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ, ἡμέρᾳ τῆς βασιλείας σου.
“Επειδή ο Χριστός αναστήθηκε και πάτησε τον θάνατο κι ανέστησε τους νεκρούς να χαίρεστε λαοί και να αγαλλιάστε.
“Ω Πάσχα, το μεγάλο και ιερότατο, Χριστέ. Ω σοφία και Λόγε του Θεού και δύναμη, κάνε μας άξιους να γίνουμε ακόμα πιο βαθιά μέτοχοι της δόξας σου στην ανέσπερη ημέρα της Βασιλείας σου”.
Στίχ. Ἀναστήτω ὁ Θεός, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ, καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν.
Πάσχα ἱερὸν ἡμῖν σήμερον ἀναδέδεικται, Πάσχα καινόν, Ἅγιον, Πάσχα μυστικόν, Πάσχα πανσεβάσμιον, Πάσχα Χριστὸς ὁ λυτρωτής, Πάσχα ἄμωμον, Πάσχα μέγα, Πάσχα τῶν πιστῶν, Πάσχα, τὸ πύλας ἡμῖν τοῦ Παραδείσου ἀνοῖξαν, Πάσχα, πάντας ἁγιάζον πιστούς.
“Ας αναστηθεί ο Θεός, κι ας διασκορπισθούν οι εχθροί του κι ας φύγουν από το πρόσωπό του όσοι τον μισούν.
Πάσχα ιερό σήμερα μας φανερώθηκε, Πάσχα καινούργιο, Άγιο, Πάσχα μυστικό, Πάσχα πανσεβάσμιο, Πάσχα που είναι ο Χριστός ο λυτρωτής, Πάσχα χωρίς ψεγάδι, Πάσχα μεγάλο, Πάσχα των πιστών, Πάσχα που μας άνοιξς τις πύλες του παραδείσου, Πάσχα που αγιάζει όλους τους πιστούς”.
Στίχ. Ὡς ἐκλείπει καπνός, ἐκλιπέτωσαν, ὡς τήκεται κηρὸς ἀπὸ προσώπου πυρός.
Δεῦτε ἀπὸ θέας Γυναῖκες εὐαγγελίστριαι, καὶ τῇ Σιὼν εἴπατε· Δέχου παρ΄ ἡμῶν χαρᾶς εὐαγγέλια, τῆς Ἀναστάσεως Χριστοῦ, τέρπου, χόρευε, καὶ ἀγάλλου Ἱερουσαλήμ, τὸν Βασιλέα Χριστόν, θεασαμένη ἐκ τοῦ μνήματος, ὡς νυμφίον προερχόμενον.
“Όπως χάνεται ο καπνός, έτσι ας χαθούν, κι όπως λιώνει το κερί μπροστά στη φλόγα.
Ελάτε, φανερωθείτε γυναίκες ευαγγελίστριες και πέστε στη Σιών: Δέξου από μας της χαράς τα ευαγγέλια, τα μηνύματα για την Ανάσταση του Χριστού, γέμισε χαρά και αγαλλίαση, χόρεψε, Ιερουσαλήμ, τώρα που είδες το Χριστό να βγαίνει από το μνήμα, σαν νυμφίος που προχωράει (όμορφος και μεγαλόπρεπος)”.
Στίχ. Οὕτως ἀπολοῦνται οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ. καὶ οἱ δίκαιοι εὐφρανθήτωσαν.
Αἱ Μυροφόροι γυναῖκες, ὄρθρου βαθέος, ἐπιστᾶσαι πρὸς τὸ μνῆμα τοῦ Ζωοδότου, εὗρον Ἄγγελον, ἐπὶ τὸν λίθον καθήμενον, καὶ αὐτὸς προσφθεγξάμενος, αὐταῖς οὕτως ἔλεγε· Τί ζητεῖτε τὸν ζῶντα μετὰ τῶν νεκρῶν; τί θρηνεῖτε τὸν ἄφθαρτον ὡς ἐν φθορᾷ; ἀπελθοῦσαι κηρύξατε, τοῖς αὐτοῦ Μαθηταῖς.
“Έτσι θα χαθούν οι αμαρτωλοί από το πρόσωπο του Θεού και οι δίκαιοι θα ευφρανθούν.
Οι μυροφόρες γυναίκες, πρωί-πρωί αξημέρωτα, έφτασαν στο μνήμα του Ζωοδότη και βρήκαν Άγγελο, καθισμένο πάνω στο λίθο κι αυτός απευθύνθηκε σ’ αυτές λέγοντας: Τι ζητάτε τον ζωντανό μες στους νεκρούς; Τι θρηνείτε τον άφθαρτο σαν να έχει υποστεί τη φθορά του θανάτου; Φύγετε και κηρύξτε στους μαθητές του (την ανάσταση)”.
Στίχ. Αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος, ἀγαλλιασώμεθα, καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ.
Πάσχα τὸ τερπνόν, Πάσχα Κυρίου Πάσχα, Πάσχα πανσεβάσμιον ἡμῖν ἀνέτειλε, Πάσχα, ἐν χαρᾷ ἀλλήλους περιπτυξώμεθα, ὦ Πάσχα λύτρον λύπης· καὶ γὰρ ἐκ τάφου σήμερον ὥσπερ ἐκ παστοῦ, ἐκλάμψας Χριστός, τὰ Γύναια χαρᾶς ἔπλησε λέγων· Κηρύξατε Ἀποστόλοις.
“Αυτή είναι η ημέρα που έφτιαξε ο Κύριος, ας αγαλλιάσουμε κι ας ευφρανθούμε σήμερα.
Πάσχα τερπνό, Πάσχα, του Κυρίου το Πάσχα, Πάσχα πανσεβάσμιο που φανερώθηκε σε μας, Πάσχα, κι ας αγκαλιάσουμε με χαρά ο ένας τον άλλον, ω Πάσχα λυτρωτικό της λύπης! Γιατί σήμερα από τον τάφο, σαν να έβγαινε από το νυφικό δωμάτιο, βγήκε λαμπρός ο Χριστός και γέμισε χαρά τις γυναίκες λέγοντάς τες: Κηρύξτε (την ανάσταση) στους αποστόλους”.
Δόξα… Καὶ νῦν…
Ἀναστάσεως ἡμέρα, καὶ λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει, καὶ ἀλλήλους περιπτυξώμεθα. Εἴπωμεν ἀδελφοί, καὶ τοῖς μισοῦσιν ἡμᾶς· Συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει, καὶ οὕτω βοήσωμεν· Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας, καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωὴν χαρισάμενος.
“Σήμερα είναι η ημέρα της Αναστάσεως κι ας γεμίσουμε με λαμπρότητα στο πανηγύρι (αυτό της χαράς και του φωτός) κι ας αγκαλιάσουμε ο ένας τον άλλον. Ας το πούμε και σ’ αυτούς που μας μισούν. Ας τα συγχωρήσουμε όλα σήμερα που είναι ανάσταση κι έτσι (συγχωρεμένοι κι αγκαλιασμένοι) ας ψάλουμε: Ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς, με το θάνατο πάτησε τον θάνατο και χάρισε ζωή σ’ όσους ήσαν στα μνήματα”.
