«Πρὸ τοῦ Σταυροῦ σου Κύριε, παραλαβὼν τοὺς Μαθητὰς εἰς ὄρος ὑψηλόν, μετεμορφώθης ἔμπροσθεν αὐτῶν, ἀκτῖσι δυνάμεως καταυγάζων αὐτούς, ἔνθεν φιλανθρωπίᾳ, ἐκεῖθεν ἐξουσίᾳ, δεῖξαι βουλόμενος τῆς Ἀναστάσεως τὴν λαμπρότητα, ἧς καὶ ἡμᾶς ὁ Θεός, ἐν εἰρήνῃ καταξίωσον, ὡς ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος».
Πριν από το πάθος του Σταυρού σου, Κύριε, αφού πήρες μαζί σου τους μαθητές και ανεβήκατε σε όρος υψηλό, μεταμορφώθηκες μπροστά τους και τους έλουσες με φωτεινές ακτίνες που πρόδιδαν την δύναμή σου, θέλοντας αφενός με φιλανθρωπία, αφετέρου με δύναμη θεϊκή και εξουσία να φανερώσεις την λαμπρότητα της Αναστάσεως , την οποία αξίωσε κι εμάς ο Θεός, ως ελεήμων και φιλάνθρωπος, ειρηνικά να βιώσουμε.
«Εἰς ὄρος ὑψηλὸν μεταμορφωθεὶς ὁ Σωτήρ, τοὺς κορυφαίους ἔχων τῶν Μαθητῶν, ἐνδόξως ἐξέλαμψας, δηλῶν, ὅτι οἱ τῷ ὕψει τῶν ἀρετῶν διαπρέψαντες, καὶ τῆς ἐνθέου δόξης ἀξιωθήσονται. Συλλαλοῦντες δὲ τῷ Χριστῷ, Μωϋσῆς καὶ Ἠλίας ἐδείκνυον, ὅτι ζώντων καὶ νεκρῶν κυριεύει, καὶ ὁ πάλαι διὰ νόμου, καὶ Προφητῶν λαλήσας ὑπῆρχε Θεός, ᾧ καὶ φωνὴ τοῦ Πατρός, ἐκ νεφέλης φωτεινῆς, ἐμαρτύρει λέγουσα· Αὐτοῦ ἀκούετε, τοῦ διὰ Σταυροῦ τόν, ᾍδην σκυλεύσαντος, καὶ νεκροῖς δωρουμένου, ζωήν τὴν αἰώνιον».
Σε όρος υψηλό μεταμορφώθηκες, Σωτήρα μας, έχοντας μαζί σου τους κορυφαίους μαθητές, κι έλαμψες μέσα σε μεγάλη δόξα, κάνοντας φανερό σε όλους πως όσοι φθάσουν σε ύψος αρετής, αυτοί θα αξιωθούν να ζήσουν και δόξα θεϊκή. Κι ο Μωυσής και ο Ηλίας που συνομιλούσαν με τον Χριστό φανέρωναν ότι Αυτός είναι ο κύριος και των ζωντανών και των νεκρών κι ότι Αυτός που είχε μιλήσει- είχε φανερωθεί- στους ανθρώπους με τον Νόμο και με τους Προφήτες ήταν ο Θεός. Γι αυτόν και η φωνή του Πατέρα που ακούσθηκε μέσα από τη φωτεινή νεφέλη έδωσε την μαρτυρία: Σ’ Αυτόν να υπακούτε, σ’ Αυτόν που με το σταυρικό Του θάνατο λεηλάτησε τον Άδη και δώρισε στους νεκρούς την αιώνια ζωή.
«Τὸ προήλιον σέλας Χριστός, σωματικῶς ἐπὶ τῆς γῆς περιπολεύων, καὶ πρὶν τοῦ Σταυροῦ, ἅπαντα τὰ τῆς φρικτῆς οἰκονομίας τελέσας θεοπρεπῶς, σήμερον ἐν Θαβώρ τῷ ὄρει, μυστικῶς τῆς Τριάδος τὸν τύπον ὑποδείκνυσι· τοὺς γὰρ προκρίτους, τρεῖς τῶν Μαθητῶν, Πέτρον καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην, σὺν αὐτῷ ἀγαγὼν κατ’ ἰδίαν, καὶ μικρὸν ὑποκρύψας τῆς σαρκὸς τὸ πρόσλημμα, μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν, ἐμφαίνων τοῦ ἀρχετύπου κάλλους τὴν εὐπρέπειαν, καὶ ταύτην οὐχ ὁλόκληρον, τὸ μέν πληροφορῶν αὐτούς, τὸ δὲ καὶ φειδόμενος, μήπως σὺν τῇ ὁράσει καὶ τὸ ζῆν ἀπολέσωσιν, ἀλλ’ ὡς ἠδύναντο χωρεῖν τοὺς σωματικοὺς ὀφθαλμοὺς περιφέροντες. Καὶ προφητῶν τοὺς ἀκραίμονας, Μωϋσῆν καὶ Ἠλίαν ἠνέγκατο, ἀναλόγως μαρτυροῦντας αὐτοῦ τὴν Θεότητα, καὶ ὅτι αὐτὸς ἐστι τὸ ἀληθινὸν τῆς πατρικῆς οὐσίας ἀπαύγασμα, ὁ κυριεύων ζώντων καὶ νεκρῶν. Διὸ καὶ νεφέλη καθάπερ σκηνή, περιέσχεν αὐτούς, καὶ φωνὴ ἄνωθεν τοῦ Πατρὸς ἐκ τῆς νεφέλης, ἠχητικῶς προσμαρτυροῦσα καὶ λέγουσα· Οὗτός ἐστιν ὃν ἀρρεύστως ἐκ γαστρός, πρὸ ἑωσφόρου ἐγέννησα, Υἱὸς ὁ ἀγαπητός μου, ὃν ἀπέστειλα σῶσαι, τοὺς εἰς Πατέρα καὶ Υἱόν, καὶ Πνεῦμα Ἅγιον βαπτιζομένους, καὶ ὁμολογοῦντας πιστῶς, ὡς ἀδιαίρετόν ἐστιν ἓν τὸ κράτος τῆς Θεότητος, αὐτοῦ ἀκούετε. Αὐτὸς οὖν φιλάνθρωπε Χριστὲ ὁ Θεός, καὶ ἡμᾶς καταύγασον, ἐν τῷ φωτὶ τῆς ἀπροσίτου σου δόξης, καὶ ἀξίους ἀνάδειξον κληρονόμους, τῆς ἀτελευτήτου βασιλείας σου, ὡς ὑπεράγαθος».
Ο Χριστός, το φωτεινό σέλας, ενώ περιόδευε στη γη με φύση και σώμα ανθρώπινο, πριν από τον Σταυρό, όπου ολοκλήρωσε με θεοπρεπή και φριχτό τρόπο όλα όσα επέβαλε το θεϊκό σχέδιο της σωτηρίας μας, σήμερα στο όρος Θαβώρ υποδεικνύει μυστικά τον τύπο της Αγίας Τριάδας. Αφού πήρε ιδιαιτέρως μαζί του τους τρεις πιο διακεκριμένους μαθητές του, τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, για λίγο απέκρυψε το σάρκινο πρόσλημμα, και μεταμορφώθηκε μπροστά τους, φανερώνοντας την ευπρέπεια –ωραιότητα του αρχικού-θεϊκού του κάλλους, κι αυτήν όχι ολόκληρη, αλλά όσο μπορούσαν τα σωματικά τους μάτια να αντέξουν, αφενός αφήνοντάς τους να εννοήσουν κάτι από το μεγαλείο του, αφετέρου όμως προστατεύοντάς τους, μήπως από τη λαμπρότητα χάσουν και την όραση και τη ζωή τους.
Έφερε δε εκεί μπροστά τους και τους δυο κορυφαίους Προφήτες, τον Μωυσή και τον Ηλία, να μαρτυρήσουν για την Θεότητά Του και για το ότι αυτός είναι η αληθινή ακτινοβολία της θεϊκής-πατρικής ουσίας, αυτός που είναι ο κύριος των νεκρών και των ζωντανών.
Γι’ αυτό μια νεφέλη σαν σκηνή τους περιέβαλε και η φωνή του Πατέρα ακούστηκε μέσα από τη νεφέλη, να επιβεβαιώνει ηχητικά την αποκάλυψη της θεότητας και να λέει: Αυτός είναι εκείνος που χωρίς ρεύση σπέρματος εγέννησα πριν από την δημιουργία των άστρων και του αυγερινού, ο αγαπημένος μου Υιός, τον οποίον απέστειλα για να σώσει όσους βαπτισθούν εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και ομολογήσουν με πίστη πως ένα είναι το κράτος της θεότητος. Σ’ αυτόν να υπακούτε.
Εσύ λοιπόν, φιλάνθρωπε Χριστέ, Θεέ μας, λούσε κι εμάς με το απρόσιτο φως της δόξης σου και ανάδειξέ μας άξιους κληρονόμους της αιώνιας βασιλείας σου, συ που είσαι υπεράγαθος.
