Ήχος Α΄ Εωθινόν Β΄
ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ
Μετά τον Προοιμιακόν, το Μακάριος ανήρ.
Εις δε το˙ Κύριε εκέκραξα.
Ιστώμεν Στίχ. Ι’. και ψάλλομεν τα επόμενα στ’.
Στιχηρά Αναστάσιμα. Ήχος Α’
Τας εσπερινάς ημών ευχάς, πρόσδεξαι Άγιε Κύριε, και παράσχου ημίν άφεσιν αμαρτιών˙ ότι μόνος ει ο δείξας, εν κόσμω την Ανάστασιν.
Κυκλώσατε λαοί Σιών, και περιλάβετε αυτήν, και δότε δόξαν εν αυτή, τω Αναστάντι εκ νεκρών˙ ότι Αυτός εστίν ο Θεός ημών, ο λυτρωσάμενος ημάς, εκ των ανομιών ημών.
Δεύτε λαοί υμνήσωμεν, και προσκυνήσωμεν Χριστόν, δοξάζοντες αυτού την εκ νεκρών Ανάστασιν˙ ότι Αυτός εστίν ο Θεός ημών, ο εκ της πλάνης του εχθρού, τον κόσμον λυτρωσάμενος.
Ευφράνθητε ουρανοί, σαλπίσατε τα θεμέλια της γης, βοήσατε τα όρη ευφροσύνην. Ιδού γαρ ο Εμμανουήλ, τας αμαρτίας ημών τω Σταυρώ προσήλωσε, και ζωήν ο διδούς, θάνατον ενέκρωσε, τον Αδάμ αναστήσας ως φιλάνθρωπος.
Τον σαρκί εκουσίως σταυρωθέντα δι’ ημάς, παθόντα και ταφέντα, και αναστάντα εκ νεκρών, υμνήσωμεν λέγοντες˙ Στήριξον ορθοδοξία την Εκκλησίαν σου Χριστέ, και ειρήνευσον την ζωήν ημών, ως αγαθός και φιλάνθρωπος.
Τω ζωοδόχω σου τάφω, παρεστώτες οι ανάξιοι, δοξολογίαν προσφέρομεν, τη αφάτω σου ευσπλαχνία, Χριστέ ο Θεός ημών˙ ότι Σταυρόν κατεδέξω και θάνατον Αναμάρτητε, ίνα τω κόσμω δωρήση την Ανάστασιν, ως φιλάνθρωπος.
Και των Οσίων Δ’. Ήχος Δ’
Ως γενναίον εν Μάρτυσι.
Μοναστών τα συστήματα, και Μιγάδων αθροίσθητε, και λαμπράν πανήγυριν συγκροτήσατε˙ ιδού γαρ πάντας εκάλεσαν, ημάς εις εστίασιν, και χαράν πνευματικήν, οι ενταύθα ασκήσαντες, πάντες Όσιοι, τας αυτών αριστείας παραθέντες, και τους άθλους και αγώνας, ους υπέρ φύσιν διήνυσαν.
Των Οσίων τον σύλλογον, τον εν Όρει εκλάμψαντα, τούτω και φωτίσαντα κτίσιν άπασαν˙ τους περιβόλους υπάρχοντας, του Άθω και εύοσμα, κρίνα όντως και τερπνά˙ και φυτά αγλαόκαρπα, και αμάραντα˙ ποταμούς τε χαρίτων αενάους, μοναζόντων αι χορείαι, χρεωστικώς μακαρίσωμεν.
Οι εν σώματι άσαρκοι, και Θεού όντως άνθρωποι˙ οι τον Άθω άπαντα αγιάσαντες˙ πύργοι του Όρους οι πύρινοι, οι κύκλω ιστάμενοι, μετά πόθου και χαράς, της αγνής Θεομήτορος, ως τεθέανται, εν εκστάσει και θεία οπτασία˙ οι σεπτοί ημών Πατέρες, υιοπρεπώς ευφημείσθωσαν.
Τους πολίτας τιμήσωμεν, ουρανού ους εθρέψατο, Όρος το επώνυμον αγιότητος, τους Ιεράρχας Οσίους τε, τους ομολογήσαντας, και τους Μάρτυρας ομού, ενωνύμους τε άπαντας, ανωνύμους τε˙ τους εντεύθεν σπαρέντας ως εκ κέντρου, εις τον κόσμον και σωτήρας, πολλών ψυχών χρηματίσαντας.
Δόξα. Ήχος Πλ.Β’
Σήμερον εξέλαμψεν υπέρ την πολύαστρον σφαίραν, η νέα πανήγυρις των εν τω Άθω Πατέρων, τας διανοίας των φιλεόρτων καταυγάζουσα˙ δεύτε ουν οι του Όρους Μονασταί και Μιγάδες, ασματικοίς εγκωμίοις, αυτούς προσείπωμεν λέγοντες˙ χαίρετε, οι εν σαρκί τους ασάρκους νικήσαντες δαίμονας, και επί γης των Αγγέλων τον βίον μιμησάμενοι˙ χαίρετε, οι του Άθω πολιούχοι και οικισταί, και παντός του κόσμου πρεσβευταί δυνατώτατοι˙ χαίρετε, οι μετά την Θεοτόκον, ημέτεροι προστάται και παντοδαποί ευεργέται και έφοροι˙ πρεσβεύσατε προς Κύριον, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών
Και νυν˙ Ήχος Α’ Θεοτοκίον
Την παγκόσμιον δόξαν, την εξ ανθρώπων σπαρείσαν, και τον Δεσπότην τεκούσαν, την επουράνιον πύλην, υμνήσωμεν Μαρίαν την Παρθένον, των Ασωμάτων το άσμα, και των πιστών το εγκαλλώπισμα. Αύτη γαρ ανεδείχθη ουρανός και ναός της Θεότητος˙ αύτη το μεσότειχον της έχθρας καθελούσα, ειρήνην αντεισήξε, και το βασίλειον ηνέωξε. Ταύτην ουν κατέχοντες, της πίστεως την άγκυραν, υπέρμαχον έχομεν, τον εξ αυτής τεχθέντα Κύριον. Θαρσείτω τοίνυν, θαρσείτω λαός του Θεού˙ και γαρ Αυτός πολεμήσει τους εχθρούς, ως Παντοδύναμος.
Είσοδος μεγάλη. Φως ιλαρόν…
Το προκείμενον. Ο Κύριος εβασίλευσεν…
και τα Αναγνώσματα.
Σοφίας Σολομώντος το Ανάγνωσμα
Δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού, και ου μη άψηται αυτών βάσανος˙ έδοξαν εν οφθαλμοίς αφρόνων τεθνάναι, και ελογίσθη κάκωσις η έξοδος αυτών και η αφ’ ημών πορεία σύντριμμα˙ οι δε, εισίν εν ειρήνη˙ και γαρ εν όψει ανθρώπων εάν κολασθώσιν, η ελπίς αυτών αθανασίας πλήρης˙ και ολίγα παιδευθέντες, μεγάλα ευεργετηθήσονται, ότι ο Θεός επείρασεν αυτούς, και εύρεν αυτούς αξίους εαυτού˙ ως χρυσίον εν χωνευτηρίω εδοκίμασεν αυτούς, και ως ολοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αυτούς˙ και εν καιρώ επισκοπής αυτών αναλάμψουσι, και ως σπινθήρες εν καλάμη διαδραμούνται. Κρινούσιν έθνη και κρατήσουσι λαών, και βασιλεύσει αυτών Κύριος εις τους αιώνας˙ οι πεποιθότες επ’ Αυτώ, συνήσουσιν αλήθειαν˙ και οι πιστοί, εν αγάπη προσμενούσιν αυτώ, ότι χάρις και έλεος εν τοις Οσίοις αυτού, και επισκοπή εν τοις εκλεκτοίς αυτού.
Σοφίας Σολομώντος το Ανάγνωσμα
Δίκαιοι εις τον αιώνα ζώσι, και εν Κυρίω ο μισθός αυτών, και η φροντίς αυτών παρά Υψίστω. Δια τούτο λήψονται το βασίλειον της ευπρεπείας, και το διάδημα του κάλλους εκ χειρός Κυρίου, ότι τη δεξιά Αυτού σκεπάσει αυτούς, και τω βραχίονι υπερασπιεί αυτών˙ λήψεται πανοπλίαν τον ζήλον Αυτού, και οπλοποιήσει την κτίσιν εις άμυναν εχθρών˙ ενδύσεται θώρακα δικαιοσύνης, και περιθήσεται κόρυθα, κρίσιν ανυπόκριτον˙ λήψεται ασπίδα ακαταμάχητον, οσιότητα˙ οξυνεί δε απότομον οργήν εις ρομφαίαν˙ συνεκπολεμήσει Αυτώ ο κόσμος επί τους παράφρανας˙ πορεύσονται εύστοχοι βολίδες αστραπών, και ως από ευκύκλου τόξου των νεφών, επί σκοπόν αλούνται˙ και εκ πετροβόλου θυμού, πλήρεις ριφήσονται χάλαζαι˙ αγανακτήσει κατ’ αυτών ύδωρ θαλάσσης˙ ποταμοί δε συγκλύσουσιν αποτόμως˙ αντιστήσεται αυτοίς πνεύμα δυνάμεως, και ως λαίλαψ εκλικμήσει αυτούς˙ και ερημώσει πάσαν την γην ανομίαν, και η κακοπραγία περιτρέψει θρόνους δυναστών˙ ακούσατε ουν Βασιλείς, και σύνετε˙ μάθετε, δικασταί, περάτων γης˙ ενωτίσασθε οι κρατούντες πλήθους, και γεγαυρωμένοι επί όχλοις εθνών˙ ότι εδόθη παρά Κυρίου η κράτησις υμίν, και η δυναστεία παρά Υψίστου.
Σοφίας Σολομώντος το Ανάγνωσμα
Δίκαιος εάν φθάση τελευτήσαι, εν αναπαύσει έσται˙ γήρας γαρ τίμιον, ου το πολυχρόνιον, ουδέ αριθμώ ετών μεμέτρηται. Πολιά δε εστί, φρόνησις ανθρώποις, και ηλικία γήρως, βίος ακηδίλωτος˙ ευάρεστος Θεώ γενόμενος, ηγαπήθη˙ και ζων μεταξύ αμαρτωλών, μετετέθη˙ ηρπάγη, μη κακία αλλάξη σύνεσιν αυτού, ή δόλος απατήση ψυχήν αυτού˙ βασκανίαν γαρ φαυλότητος αμαυροί τα καλά˙ και ρεμβασμός επιθυμίας μεταλλεύει νουν άκακον˙ τελειωθείς εν ολίγω επλήρωσε χρόνους μακρούς˙ αρεστή γαρ ήν Κυρίω η ψυχή αυτού, δια τούτο έσπευσεν εκ μέσου πονηρίας˙ οι δε λαοί ιδόντες, και μη νοήσαντες˙ μηδέ θέντες επί διανοία το τοιούτον˙ ότι χάρις και έλεος εν τοις Οσίοις αυτού, και επισκοπή εν τοις εκλεκτοίς αυτού.
ΕΙΣ ΤΑ ΑΠΟΣΤΙΧΑ
Το Στιχηρόν Αναστάσιμον Ήχος Α’.
Τω πάθει σου Χριστέ, παθών ηλευθερώθημεν˙ και τη Αναστάσει σου, εκ φθοράς ελυτρώθημεν, Κύριε δόξα σοι.
Είτα των Οσίων. Ήχος πλ. Α’. Χαίροις ασκητικών.
Στίχ. Συναγάγετε αυτώ τους Οσίους αυτού.
Χαίροις Οσίων Άθω πληθύς, της Βασιλίσσης, ουρανού η παράταξις, η πάσας αρχάς του σκότους, και εξουσίας δεινάς, συμμαχία θεία θριαμβεύσασα˙ οι σάρκα νεκρώσαντες, και το πνεύμα ζωώσαντες˙ οι αενάοις, των δακρύων εκχύσεσι, κατασβέσαντες, παθημάτων τους άνθρακας˙ χάριτος οι δεξάμενοι, την θείαν ενέργειαν, και φωτισμόν εν καρδία, ενυποστάτως εκλάμποντα˙ Χριστόν δυσωπείτε, ταις ψυχαίς ημών δοθήναι το μέγα έλεος.
Στίχ. Καυχήσονται Όσιοι εν δόξη και αγαλλιάσονται επί των κοιτών αυτών.
Χαίροις Οσίων Άθω πληθύς, οι εκ του Όρους, ως φωστήρες ανίσχοντες, και πάσαν την οικουμένην, ταις των χαρίτων βολαίς, και αρετών θείων καταυγάζοντες˙ αστέρες πολύφωτοι, οι σαφώς αναδείξαντες, τόνδε χώρον, ουρανόν άλλον δεύτερον, και μειώσαντες, την Δαιμόνων σκοτόμαιναν˙ άνθρωποι επουράνιοι, επίγειοι άγγελοι, σεπταί Μοναί της Τριάδος, Πατρός Υιού τε και Πνεύματος˙ Χριστόν δυσωπείτε, ταις ψυχαίς ημών δοθήναι το μέγα έλεος.
Στίχ. Άσατε τω Κυρίω άσμα καινόν η αίνεσις αυτού εν Εκκλησία Οσίων.
Χαίροις Οσίων Άθω πληθύς, των αρετών τα ιερά καταγώγια, οι οίκοι της πράξεώς τε, και θεωρίας ομού, ταπεινοφροσύνης τα κειμήλια˙ ευχής εργαστήρια, αενάου και ήδιστα, εν τη καρδία, Ιησού μελετήματα˙ της πρατότητος, τα τερπνά θησαυρίσματα˙ ήλιοι διακρίσεως, πηγαί κατανύξεως, διπλής αγάπης ταμεία, της προς Θεόν και τον έγγιστα˙ Χριστόν δυσωπείτε, ταις ψυχαίς ημών δοθήναι το μέγα έλεος.
Δόξα. Ήχος πλ. Δ’
Τίς λαλήσει τους αγώνας υμών, Πατέρες μακάριοι; Ή τίς αξίως υμνήσει, τας αριστείας της ενταύθα γενομένης υμών ασκήσεως; Του νοός το νηφάλιον; Το της προσευχής αδιάλειπτον; Το υπέρ αρετής επίπονον της συνειδήσεως μαρτύριον; Την τήξιν του σώματος; Τα κατά των παθών γυμνάσια; Τας παννύχους στάσεις; Το αείρρυτον δάκρυον; Τους εν κρυφή κρεμαστήρας; 2 το ταπεινόν του φρονήματος; Τα κατά των Δαιμόνων τρόπαια; Και των χαρισμάτων τον ορμαθόν; Και επί πάσι, την υπέρ της ευσεβείας ομού και ορθοδοξίας, προς τους ασεβείς και κακοδόξους, μέχρις αίματος και θανάτου αντικατάστασιν; Δι’ ων παρά Χριστού, ως νικηταί στεφανωθέντες αοίδιμοι, πρεσβεύσατε απαύστως υπέρ ημών, των εν πίστει τελούντων την λαμπράν υμών πανήγυριν.
Και νυν. Θεοτοκίον˙ ο αυτός
Ανύμφευτε Παρθένε, η τον Θεόν αφράστως συλλαβούσα σαρκί, Μήτηρ Θεού του Υψίστου, σων ικετών παρακλήσεις δέχου Πανάμωμε, η πάσι χορηγούσα, καθαρισμόν των πταισμάτων, νυν τας ημών ικεσίας προσδεχομένη, δυσώπει σωθήναι πάντας ημάς.
Νυν Απολύεις.
Το Τρισάγιον. Δόξα και νυν. Παναγία Τριάς. κ.τ.λ. και ευθύς τα˙ Απολυτίκια
Ήχος Α’.
Του λίθου σφραγισθέντος υπό των Ιουδαίων, και στρατιωτών φυλασσόντων το άχραντό σου Σώμα, ανέστης τριήμερος Σωτήρ, δωρούμενος τω κόσμω την ζωήν. Δια τούτο αι Δυνάμεις των ουρανών, εβόων σοι Ζωοδότα˙ Δόξα τη Αναστάσει σου Χριστέ˙ δόξα τη βασιλεία σου˙ δόξα τη οικονομία σου, μόνε Φιλάνθρωπε.
Δόξα. Των Οσίων. Ήχος Α’.
Της ερήμου πολίτης.
Τους του Άθω Πατέρας, και Αγγέλους εν σώματι, Ομολογητάς και Οσίους, Ιεράρχας και Μάρτυρας, τιμήσωμεν εν ύμνοις και ωδαίς, μιμούμενοι αυτών τας αρετάς, η του Όρους πληθύς πάσα των Μοναστών, κραυγάζοντες ομοφώνως. Δόξα τω στεφανώσαντι υμάς˙ δόξα τω αγιάσαντι˙ δόξα τω εν κινδύνοις ημών, προστάτας δείξαντι.
Και νυν. Θεοτοκίον.
Του Γαβριήλ φθεγξαμένου σοι Παρθένε το Χαίρε, συν τη φωνή εσαρκούτο ο των όλων Δεσπότης, εν σοι τη αγία Κιβωτώ, ως έφη ο δίκαιος Δαβίδ. Εδείχθης πλατυτέρα των ουρανών, βαστάσασα τον Κτίστην σου. Δόξα τω ενοικήσαντι εν σοι˙ δόξα τω προελθόντι εκ σου˙ δόξα τω ελευθερώσαντι ημάς δια του Τόκου σου.
και Απόλυσις.
Ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία εδώ
