Απάνθισμα των Προφητειών του Αγίου Πατροκοσμά

Αὐτό μιά μέρα θά γίνει Ρωμαίικο, καί καλότυχος ὅποιος ζήσει σ’ ἐκεῖνο τό βασίλειο.

Ἡ προφητεία αὐτή ἐπαναλαμβανόταν συχνά σέ διάφορες ὑπόδουλες περιοχές, οἱ ὁποῖες ἀργότερα ἀνέκτησαν τήν ἐλευθερία τους.

Τό ποθούμενο θά γίνει τήν τρίτη γενιά. Θά τό δοῦν τά ἐγγόνια σας.

Ἄν κάθε γενιά περιλαμβάνει 25-30 χρόνια, τότε ἡ τρίτη γενιά συμπίπτει μέ τήν ἐπανάσταση τοῦ 1821 καί την ἵδρυση τοῦ νεοελληνικοῦ κράτους (1830).

Τό ποθούμενο θά ἔρθει, ὅταν θά ἔρθουν δυό πασχαλιές μαζί.

Εἰπώθηκε σέ περιοχές πού ἀπελευθερώθηκαν στή διάρκεια τῶν Βαλκανικῶν Πολέμων (1912-13). Δυό πασχαλιές μαζί ἦρθαν τό 1912, ὅταν οἱ ἑορτές τοῦ Εὐαγγελισμοῦ και τοῦ Πάσχα συνέπεσαν ἡμερολογιακά.

Θά ’ρθουν οἱ κόκκινοι σκοῦφοι κι ὕστερα οἱ Ἄγγλοι ἐπί πενήντα τέσσερα χρόνια, καί κατόπιν θά γίνει Ρωμαίικο.

Εἰπώθηκε τό 1777 στήν ἑνετοκρατούμενη Κεφαλονιά. Τό 1779 οἱ Γάλλοι (κόκκινοι σκοῦφοι) κυρίεψαν τά Ἑπτάνησα. Τό 1809 ἄρχισε ἡ κατάληψή τους ἀπό τούς Ἄγγλους, οἱ ὁποῖοι ὕστερα ἀπό πενήντα τέσσερα χρόνια τα παρέδωσαν στήν Ἑλλάδα.

Θά ’ρθει πρῶτα ἕνα ψευτορωμαίικο· νά μήν τό πιστέψετε, θά φύγει πίσω.

Ὡς ψευτορωμαίικο χαρακτηρίζει ἐνδεχομένως ὁ ἅγιος τήν πρόσκαιρη ἐλευθερία πού ἔφερε δυό φορές ὁ ἑλληνικός στρατός στή Βόρειο Ἤπειρο (1913 καί 1940). Ψευτορωμαίικο, ὅμως, μπορεῖ νά θεωρηθεῖ καί τό νεοελληνικό κράτος, τό ὁποῖο διέψευσε τούς ὁραματισμούς τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ καί ὅλων τῶν πρωτεργατῶν τῆς ἐθνικῆς μας παλιγγενεσίας. Κι αὐτό γιά δύο κυρίως λόγους:

Πρῶτον, γιατί ἐδαφικά περιορίστηκε στά στενά σημερινά γεωγραφικά του ὅρια, στή μιά πλευρά τοῦ Αἰγαίου και δίχως τήν ἱστορική του πρωτεύουσα καί κοιτίδα τοῦ Γένους Κωνσταντινούπολη. Καί δεύτερον, γιατί θαμπώθηκε ἀπό τά “φῶτα” τῆς Δύσεως, ἀποποιήθηκε ὡς κατώτερη τήν ἑλληνορθόδοξη/ ρωμαίικη κληρονομιά του, ἔναντι τῆς ὁποίας οἱ πολιτικοί καί οἱ διανοούμενοι ἔνιωθαν κατά κανόνα μειονεξία, καί ἐπιδόθηκε στόν ἄκριτο ἐξευρωπαϊσμό του. Ὁ ἐξευρωπαϊσμός του αὐτός συνίσταται στήν παθητική ἀντιγραφή καί ἀπομίμηση δομῶν, θεσμῶν, νοοτροπιῶν καί ἰδεῶν τῶν δυτικῶν κοινωνιῶν, δίχως τήν ἀπαραίτητη διακριτική ἐπιλογή καί προσαρμογή τους στίς ἰδιαίτερες ἑλληνικές ἀνάγκες καί προτεραιότητες. Ἔτσι, ἀπό τήν ἔνδοξη Αὐτοκρατορία τῆς Νέας Ρώμης Κωνσταντινουπόλεως προέκυψε ἐκδυτικισμένο τό σημερινό ἑλλαδικό κρατίδιο, τό ὁποῖο, ὕστερα ἀπό διακόσια χρόνια ἐλεύθερου ἐθνικοῦ βίου, συνεχίζει νά παραπαίει, καθώς στήν πραγματικότητα δέν εἶναι οὔτε ἑλληνικό/ρωμαίικο οὔτε εὐρωπαϊκό· εἶναι ἕνα ἐθελούσιο προτεκτοράτο τῆς Δύσεως. Αὐτό τό ψευτορωμαίικο, μᾶς λέει ὁ ἅγιος, νά μήν τό πιστέψουμε· και ὁ Θεός νά δώσει νά φύγει πίσω γιά νά ’ρθει τό Ρωμαίικο!

Θά γίνεις μεγάλος ἄνθρωπος· θά κυριέψεις ὅλη την Ἀρβανιτιά· θά ὑποτάξεις τήν Πρέβεζα, τήν Πάργα, τό Σούλι, τό Δέλβινο, τό Γαρδίκι, καί αὐτό τό τάχτι (θρόνο) τοῦ Κούρτ πασᾶ. Θ’ ἀφήσεις μεγάλο ὄνομα στήν οἰκουμένη. Καί στην Πόλη θά πᾶς… μά μέ κόκκινα γένια.

Εἰπώθηκε τό 1779 στόν Ἀλή πασά Τεπελενλή, ὅταν ἐκεῖνος ἦταν ἀκόμη ἀσήμαντος μπέης, καί ἐπαληθεύθηκε μέ ἀκρίβεια. Τό 1822 τόν ἀποκεφάλισαν καί ἔστειλαν το κεφάλι του μέ τά ματωμένα γένια στόν σουλτάνο στην Πόλη.

Θά ‘ρθει καιρός πού οἱ Ρωμηοί θά τρώγονται ἀναμεταξύ τους. Ἐγώ συστήνω ὁμόνοια καί ἀγάπη. Περιγράφεται ἡ ἐθνική πληγή τῆς διχόνοιας, ἡ ὁποία στοίχισε ἄφθονο ἀδελφικό αἷμα καί μεγάλες συμφορές.

Παραδείγματα, ὁ τετράχρονος ἐμφύλιος σπαραγμός, πού ξεκίνησε δυό χρόνια μετά τήν ἐπανάσταση τοῦ 1821, ὁ ἐμφύλιος πόλεμος 1944-1949 κ. ἄ.

Θά δεῖτε στόν κάμπο ἁμάξι χωρίς ἄλογο νά τρέχει γρηγορότερα ἀπό τόν λαγό.

Ἀναφέρεται στή λειτουργία τοῦ πρώτου σιδηροδρόμου καί τήν ἐφεύρεση τοῦ αὐτοκινήτου.

Θά ‘ρθει καιρός πού θά ζωστεῖ ὁ τόπος μέ μιά κλωστή.

Ἐκπληρώνεται στήν ἐποχή μας μέ τά ἠλεκτροφόρα καλώδια καί τά δίκτυα τῶν τηλεπικοινωνιακῶν μέσων, πού περιτρέχουν ὁλόκληρο τόν πλανήτη μας.

Θά ‘ρθει καιρός πού οἱ ἄνθρωποι θά μιλοῦν ἀπό ἕνα μακρινό μέρος σέ ἄλλο σάν νά εἶναι σέ πλαϊνά δωμάτια.

Ἐπαληθεύθηκε μέ τήν ἐφεύρεση τοῦ τηλεφώνου.

Θά δεῖτε νά πετᾶνε ἄνθρωποι στόν οὐρανό σάν μαυροπούλια καί νά ρίχνουν φωτιά στόν κόσμο. Ὅσοι θά ζοῦν τότε, θά τρέχουν στά μνήματα καί θά φωνάζουν: “Βγεῖτε ἐσεῖς οἱ πεθαμένοι, νά μποῦμε ἐμεῖς οἱ ζωντανοί”.
Πολλά θά συμβοῦν. Οἱ πολιτεῖες θά καταντήσουν σαν παράγκες.

Προφητεύεται ἡ ἐφεύρεση τῶν βομβαρδιστικῶν ἀεροπλάνων καί τό καταστροφικό ἔργο τους.

Θά ‘ρθει καιρός πού ὁ διάβολος θά μπεῖ μέσα σ’ ἕνα κουτί καί θά φωνάζει. Καί τά κέρατά του θά εἶναι στά κεραμίδια.

Περιγράφεται τό ψυχοφθόρο ἔργο πού ἀσκοῦν τά ἄθλια προγράμματα τῆς τηλεοράσεως. Μέ κέρατα παρομοιάζονται οἱ κεραῖες τῆς τηλεοράσεως.

Θά ‘ρθει καιρός πού θά διευθύνουν τόν κόσμο τά ἄλαλα καί τά μπάλαλα.

Πιθανή ἀναφορά στήν παγκόσμια κυριαρχία τῶν ἠλεκτρονικῶν ὑπολογιστῶν καί τή σταδιακή ἀποδοχή τῶν σύγχρονων μηχανῶν αὐτοματισμοῦ καί ρομποτικῆς (αὐτόνομα μηχανήματα, συσκευές τεχνητῆς νοημοσύνης, ἀνθρωποειδή ρομπότ κ.ἄ.).

Ἐσεῖς θά πᾶτε νά κατοικήσετε ἀλλοῦ, καί ἄλλοι θά’ρθοῦν νά κατοικήσουν σ’ ἐσᾶς.

Ἐπαληθεύθηκε ἐπανειλημμένα σέ διάφορες περιοχές, ὅπου κήρυξε ὁ ἅγιος (Σούλι, 1803 καί 1822· Πρέβεζα, 1798· Πάργα, 1819 κ.ἀ.). Ἐπαληθεύεται, ἐπίσης, στίς μέρες μας μέ τό μεταναστευτικό ρεῦμα πού παρατηρεῖται διεθνῶς, μέ τήν εἰσβολή χιλιάδων μεταναστῶν στήν πατρίδα μας καί τή φυγή χιλιάδων Ἑλλήνων στό ἐξωτερικό.

Θά σᾶς ρίξουν παρά (χρῆμα) πολύ· θά σᾶς ζητήσουν νά τόν πάρουν πίσω, ἀλλά δέν θά μπορέσουν.
Θά σᾶς ἐπιβάλουν μεγάλο καί δυσβάστακτο φόρο, ἀλλά δέν θά προφθάσουν.
Θά βάλουν φόρο καί στίς κότες καί στά παράθυρα.

Ἐπαληθεύονται ἐκπληκτικά μέ τόν πρόσφατο ὑπέρογκο δανεισμό τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους καί τήν ἐπακόλουθη δυσβάστακτη ὑπερφορολόγηση τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν. Τό

δεύτερο μέρος τῶν προφητειῶν 16 καί 17 παραπέμπει σε ἀπρόβλεπτα μελλοντικά γεγονότα.

Οἱ ληστές θά φύγουν ἀπό τά βουνά, θά κατεβοῦν στις πόλεις καί θά φοροῦν ὑποδήματα.

Προφητεύεται ἡ αὔξηση τῆς ἐγκληματικότητας καί τῶν ληστειῶν στίς σύγχρονες μεγαλουπόλεις. Παράλληλα, ἡ προφητεία παραπέμπει καί σέ κάποιες ἄλλες «ἐξευγενι-

σμένες ληστεῖες» (οἱ ληστές «φοροῦν ὑποδήματα»…) τῆς σημερινῆς ἑλληνικῆς πραγματικότητας: Ληστρική ὑπερφορολόγηση καί λεηλάτηση μισθῶν καί συντάξεων, πού

ἔχουν ἐπιβληθεῖ ἀπό τούς κερδοσκόπους τοῦ παγκόσμιου χρηματοπιστωτικοῦ συστήματος· λεηλασία τῶν πλουτοπαραγωγικῶν πηγῶν τῆς χώρας, μέσω τοῦ «Ὑπερταμείου Ἀποκρατικοποιήσεων», πού ἐλέγχεται ἀπό τό διεθνές μεγάλο Κεφάλαιο· καταλήστευση ἀπό διεφθαρμένα δημόσια πρόσωπα μεγάλου μέρους τῆς τεράστιας οἰκονομικῆς βοήθειας, πού δόθηκε ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση στην πατρίδα μας μετά τό 1981 γιά τή “σύγκλιση” τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας· κ.λπ., κ.λπ.

Θά βγοῦν πράγματα ἀπό τά σχολεῖα πού ὁ νοῦς σας δέν φαντάζεται.

Ἀναφέρεται στούς πικρούς καρπούς τῆς ἄθεης παιδείας, τούς ὁποίους ἤδη γευόμαστε. Ἡ σημερινή κατάρρευση τῆς πατρίδας μας ἀποτελεῖ ἕναν τέτοιο καρπό. «Τά ἄθεα Γράμματα ὑφαίνουν το σάβανο τοῦ Γένους μας» (μοναχός Χριστοφόρος Παπουλάκος, †1861).

Τό κακό θά σᾶς ἔρθει ἀπό τούς διαβασμένους.

Ἡ ὠμή περιφρόνηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς πίστεως τοῦ λαοῦ καί ἡ ἀλλοτρίωση τοῦ νεοελληνικοῦ κράτους εἶναι προφανῶς τό «κακό», πού διέβλεπε χαρισματικά ὁ ἅγιος Κοσμᾶς νά ἔρχεται ἀπό τούς Ἕλληνες διανοουμένους (πρωτεργάτες ὁ Ἀδαμάντιος Κοραῆς καί οἱ ὀπαδοί του), οἱ ὁποῖοι στά ἀμέσως ἑπόμενα χρόνια θά μετέφεραν παθητικά τόν Εὐρωπαϊκό Διαφωτισμό στόν ἐθνικό καί ἐκκλησιαστικό μας βίο. Τό 1832 οἱ Εὐρωπαϊκές Δυνάμεις διόρισαν ὡς “βασιλέα τῶν Ἑλλήνων” τόν ἑτερόδοξο πρίγκιπα τῆς Βαυαρίας Ὄθωνα, καί γιά τριάντα χρόνια οἱ ἐλευθερωμένοι Ρωμηοί βίωσαν ὀδυνηρά τό «κακό»πού προεῖδε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς: Οἰκονομική καί πολιτική ὑποτέλεια τοῦ νεοσύστατου κράτους· ἀπολυταρχική διακυβέρνηση τῶν Βαυαρῶν· διώξεις τῶν ὁπλαρχηγῶν τῆς ἐπαναστάσεως· ἐπιβολή ἀποκλειστικά εὐρωπαϊκῶν προτύπων στήν κρατική ὀργάνωση· πραξικοπηματική ἀνακήρυξη τοῦ αὐτοκεφάλου τῆς ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας· διάλυση καί λεηλάτηση 412 ἀπό τά 563 μοναστήρια τῆς ἑλληνικῆς ἐπικράτειας· κατεδάφιση 72 βυζαντινῶν ναῶν τῆς Ἀθήνας· ἀνεξέλεγκτη προσηλυτιστική δράση προτεσταντικῶν “ἱεραποστολῶν” κ.λπ. Ὁ λαός μας μέ ἀλλεπάλληλες ἐξεγέρσεις, κατά κανόνα ἔνοπλες, διατράνωσε τότε τήν ἀπόφασή του νά διατηρήσει την ἑλληνορθόδοξη αὐτοσυνειδησία του καί νά μή χάσει στα χρόνια τῆς ἐλευθερίας ὅσα δέν ἔχασε στά τετρακόσια χρόνια τῆς σκλαβιᾶς. Ὡστόσο, ὁ ἄκριτος ἐκδυτικισμός καί ἡ ξενική ἐξάρτηση, πού ὑπέθαλψε καί στήριξε ἰδεολογικά ἡ “φωταδιστική” διανόηση, συνεχίζουν νά ἀποτελοῦν μέχρι σήμερα τόν μεγάλο πειρασμό καί τη ρίζα τῶν πολυποίκιλων κρίσεων, πού ταλανίζουν τους τελευταίους δύο αἰῶνες τήν πατρίδα μας (βλ. καί παραπάνω, προφητεία 5).

Στόν διεθνή χῶρο, οἱ λαοί γνώρισαν μύρια «κακά» ἀπό τίς μορφωμένες μά δίχως ἀρετή καί δικαιοσύνη ἡγεσίες τους. Ἔτσι, τόν περασμένο αἰώνα ἡ χωρισμένη ἀπό τόν Θεό Δύση, παρ’ ὅλο τόν ἐκθαμβωτικό “πολιτισμό” της, γέννησε ἀπάνθρωπα ὁλοκληρωτικά καθεστῶτα καί δύο παγκόσμιους πολέμους μέ δεκάδες ἑκατομμύρια νεκρούς. Ἀλλά καί σήμερα οἱ ἀλλεπάλληλες πολεμικές συρράξεις, οἱ οἰκονομικοί ἀποκλεισμοί, οἱ τεχνητές κρίσεις, ἡ χειραγώγηση τῶν λαῶν, ἡ περιστολή τῶν ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν, τό πανίσχυρο συγκεντρωτικό ἠλεκτρονικό σύστημα πληροφοριῶν καί ἐλέγχου κ.ἄ. δεν εἶναι ἄραγε «τό κακό», πού σχεδιάζεται καί ἔρχεται ἀπό τούς «διαβασμένους» νεοταξικούς κυρίαρχους τοῦ πλανήτη μας, γιά τήν ἐπίτευξη τῶν σατανικῶν τους σκοπῶν;

Οἱ ἄνθρωποι θά μείνουν φτωχοί, γιατί δέν θά ’χουν ἀγάπη στά δένδρα.

Προφητεύεται ἡ φτώχεια ὡς συνέπεια τῆς καταστροφῆς τῶν δένδρων (μόλυνση περιβάλλοντος, πυρκαγιές δασῶν κ.ἄ.) καί τῆς ἐγκαταλείψεως τῆς ὑπαίθρου. Ὁ ἅγιος συ-

νιστοῦσε συχνά τή δενδροκαλλιέργεια καί μάθαινε στους χριστιανούς νά μπολιάζουν τ’ ἀγριόδενδρα.

Οἱ κληρικοί θά γίνουν οἱ χειρότεροι καί οἱ ἀσεβέστεροι ἀπ’ ὅλους.
Οἱ παπάδες θά χαλάσουν τή θρησκεία.

Οἱ προφητεῖες αὐτές προμηνύουν καθολική κατάπτωση τοῦ κλήρου. Σήμερα θά μποροῦσαν νά ἀναφέρονται α) στούς κληρικούς ἐκείνους πού μέ τό ἐκκοσμικευμένο τους φρόνημα καί τά οἰκουμενιστικά τους ἀνοίγματα σέ ἑτεροδόξους καί ἀλλοθρήσκους ἀλλοιώνουν τό δόγμα καί το ἦθος τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, καί β) σέ ἐκείνους τους ἐκκλησιαστικούς ἡγέτες πού δέν ἀντιμετωπίζουν τίς ἀναφυόμενες ἐκκλησιαστικές διενέξεις με ἐκκλησιολογικά κριτήρια καί μέ πνεῦμα ἀγάπης καί διακρίσεως, ἀλλά τίς ὑποτάσσουν σέ ἐγκόσμιες σκοπιμότητες καί ἀνταγωνισμούς.

Θά ‘ρθει καιρός πού δέν θά ὑπάρχει αὐτή ἡ ἁρμονία πού εἶναι σήμερα μεταξύ λαοῦ καί κλήρου.

Στήν ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική παράδοση ἡ ἑνότητα κλήρου καί λαοῦ ὑπῆρξε ἀνέκαθεν κατάσταση χαρισματική καί γεγονός αὐτονόητο. Τό Γένος μας σ’ ὅλες τίς ἱστορικές του περιπέτειες διατήρησε τήν ὕπαρξή του ἀμετάβλητη, ἔχοντας ὡς ἑνοποιό κέντρο τήν ἐκκλησιαστική κοινότητα-ἐνορία καί προσεγγίζοντας πάντοτε τόν ἐφημέριο-ἱερέα ὡς πνευματικό πατέρα, φίλο, ἀδελφό καί συμπαραστάτη. Ἡ διατάραξη αὐτῆς τῆς ἁρμονίας ὀφείλεται α) στήν ἐκκοσμίκευση τοῦ κλήρου καί τοῦ λαοῦ, καί β) σέ ἐπιρροές ἀπό τήν παπική καί προτεσταντική Δύση, ὅπου ὁ κλῆρος ἐντάχθηκε ἐξαρχῆς ὡς κοινωνική τάξη στίς ἐξουσιαστικές δομές τοῦ φεουδαλιστικοῦ συστήματος καί εὐνόησε ἔτσι τήν ἐμφάνιση φαινομένων κληρικαλισμοῦ καί ἀντικληρικαλισμοῦ.

Τόν πάπα νά καταριέστε, γιατί αὐτός θά εἶναι αἴτιος τοῦ χαλασμοῦ τοῦ τόπου.

Ὁ φαινομενικά σκληρός αὐτός λόγος στοχεύει στήν προστασία τῶν ὑπόδουλων Ρωμηῶν ἀπό τόν ἐκλατινισμό και δηλώνει τήν καταδίκη ὄχι κάποιου ἐπώνυμου πάπα προσωπικά ἀλλά τῆς αἱρέσεως τοῦ Παπισμοῦ γενικά. Ἡ κατάρα στήν προκειμένη περίπτωση ἐμπεριέχει τήν ἐκκλησιαστική ἔννοια τοῦ ἀναθεματισμοῦ, ὁ ὁποῖος χρησιμοποιεῖται για τήν ἀποκοπή τῶν αἱρετικῶν ἀπό τήν Ἐκκλησία καί τήν ἀποκήρυξη τῆς διδασκαλίας τους, προκειμένου νά διασφαλιστεῖ ἡ ἑνότητα τῆς πίστεως τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος. Ὡς χαλασμός τοῦ τόπου ὑπονοεῖται κάποια συμφορά, πού θα πραγματοποιηθεῖ μέ ἀνάμειξη τοῦ πάπα. Ἡ Ἱστορία ἔχει ἐπανειλημμένα δείξει ὅτι «πολλὰ τὸ ἑλληνικὸν ἔθνος ἔχυσε δάκρυα διὰ τοὺς τοιούτους πάπας, οἵτινες ἐγένοντο οἱ κακοὶ δαίμονες τῆς ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους» (ἅγιος Νεκτάριος, 1910).

Ὅταν δεῖτε τό χιλιάρμενο (ναυτικό στόλο) στά ἑλληνικά νερά, τότε θά λυθεῖ τό ζήτημα τῆς Πόλης.
Στήν Πόλη θά χυθεῖ τόσο αἷμα, πού τριχρονίτικο δαμάλι θά πλεύσει.

Ὑπονοεῖται φοβερή αἱματοχυσία στήν Πόλη κατά τη διάρκεια πολεμικῆς συρράξεως.

Οἱ ἀντίχριστοι (Τοῦρκοι) θά φύγουν, ἀλλά θά ’ρθοῦν πάλι· ἔπειτα θά τούς κυνηγήσετε ὥς τήν Κόκκινη Μηλιά. Το ἕνα τρίτο τῶν Τούρκων θά σκοτωθεῖ, τό ἕνα τρίτο θά βαπτιστεῖ καί τό ἕνα τρίτο θά πάει στήν Κόκκινη Μηλιά.

Ἀναφέρεται στήν ὁριστική ἐκδίωξη τῶν Τούρκων ἀπό τόν παραδοσιακά ἐθνικό μας χῶρο. Κόκκινη Μηλιά ὀνομάζεται στή λαϊκή μας παράδοση κάποια περιοχή πού βρίσκεται στά βάθη τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί θεωρεῖται ὡς ἡ ἀρχέγονη κοιτίδα τῶν Τούρκων.

Θά δοῦμε καί θά ζήσουμε τά Σόδομα καί τά Γόμορρα στόν τόπο μας.

Ἐπαληθεύεται σταδιακά μέ τήν καθημερινά αὐξανόμενη ἔκλυση τῶν ἠθῶν καί, κυρίως, μέ τήν ἀποδοχή και προώθηση τῆς ὁμοφυλοφιλικῆς διαστροφῆς.

Θά ’ρθει καιρός πού θά βγεῖ ὁ καταραμένος δαίμονας ἀπό τό καυκί (καβούκι) του.

Ἀναφέρεται πιθανότατα στούς χρόνους τοῦ Ἀντιχρίστου καί τήν προδρομική ἐποχή του, ὅταν ἡ ἀποστασία τῶν ἀνθρώπων ἀπό τόν Θεό θά γενικευθεῖ, ἡ ἁμαρτία θα γίνει νόμος καί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία θά διώκεται ἀπροκάλυπτα ἀπό τά ὄργανα τοῦ διαβόλου. Γιά τούς χρόνους ἐκείνους γράφεται στήν Ἀποκάλυψη: «Κατέβηκε ὁ διάβολος ἔχοντας θυμό μεγάλο, γιατί ξέρει πώς λίγος καιρός τοῦ ἀπομένει» (Ἀποκ. 12:12).

Νά ’χετε τόν σταυρό στό μέτωπο, γιά νά σᾶς γνωρίσουν ὅτι εἶστε χριστιανοί.

Στούς ἔσχατους χρόνους οἱ χριστιανοί καλοῦνται να γίνουν ὁμολογητές τῆς ὀρθοδόξου πίστεως. Ὁ σταυρός στό μέτωπο ἀντιδιαστέλλεται πρός τό χάραγμα πού θα δεχθοῦν στό μέτωπο ἤ στό δεξί τους χέρι ὅσοι προσκυνήσουν τόν Ἀντίχριστο (βλ. Ἀποκ. 13:16).

Λυπηρό εἶναι νά σᾶς τό πῶ!… Σήμερα αὔριο καρτεροῦμε δίψες καί πεῖνες μεγάλες, πού θά δίνουμε χιλιάδες φλουριά καί δέν θά βρίσκουμε λίγο ψωμί ἤ νερό. Σήμερα αὔριο περιμένουμε θανατικές ἀσθένειες μεγάλες, πού δεν θά προφτάνουμε οἱ ζωντανοί νά θάβουμε τούς πεθαμένους. Σεισμός παγκόσμιος θά γίνει, ὅλος ὁ κόσμος θά γίνει ἕνας κάμπος. Θά πέσουν ὅλα τά βουνά, ὅλα τά σπίτια. Ἡ θάλασσα θά σηκωθεῖ ψηλά δεκαπέντε πήχεις ἀπό τά ψηλότερα βουνά. Τά ἀστέρια θά πέσουν ἀπό τόν οὐρανό. Ὁ ἥλιος καί ἡ σελήνη θά σκοτιστοῦν. Ὁ οὐρανός πού φαίνεται, ἡ γῆ κι ὅλος ὁ κόσμος θά καταστραφοῦν.

Μά πρωτύτερα θά γεννηθεῖ ὁ Ἀντίχριστος, ὁ ὁποῖος θα κάνει πολλά κακά στόν κόσμο. Θά ὀνομάσει τόν ἑαυτό του υἱό τοῦ Θεοῦ καί θά γίνει βασιλιάς νά κυβερνήσει τόν κόσμο ὅλο. Θά πραγματοποιεῖ κατά φαντασίαν θαύματα, ὥστε να πλανήσει τούς ἀνθρώπους καί νά τόν ὁμολογήσουν ὡς Χριστό. Σέ ὅσους τόν πιστέψουν −προπάντων θά πιστέψουν ὅλοι οἱ Ἑβραῖοι− καί δεχθοῦν νά τούς σφραγίσει στό μέτωπο, θα ὑποσχεθεῖ πολλά ἀγαθά. Θά λυσσάξει ἀπό τόν θυμό του ὁ Ἀντίχριστος καί θά τυραννεῖ μέ τά χειρότερα βασανιστήρια ἐκείνους πού δέν θά τόν πιστέψουν. Καλότυχος καί τρισμακάριος ὅποιος ὑπομείνει καί δέν σφραγιστεῖ· μέ τόν χορό τῶν μαρτύρων θά σταθεῖ. Ἄθλιος καί ταλαίπωρος ὅποιος πλανηθεῖ καί σφραγιστεῖ· θά καίγεται παντοτινά στήν κόλαση μαζί μέ τόν Ἀντίχριστο.

Ὕστερα, λοιπόν, ἀπ’ αὐτά τά κακά τοῦ καταραμένου Ἀντίχριστου, θά λάμψει στόν οὐρανό ὁ πανάγιος Σταυρός ἑπτά φορές λαμπρότερος ἀπό τόν ἥλιο, κι ἀμέσως θα καταποντιστεῖ ὁ μιαρός Ἀντίχριστος μ’ ὅλο του τό τάγμα.

Θά λάμψει καί ὁ γλυκύτατός μας Ἰησοῦς Χριστός χίλιες φορές λαμπρότερος ἀπό τόν ἥλιο, καί θ’ ἀναστήσει ὅλον τον κόσμο, ὅλες τίς ψυχές καί τά σώματα. Οἱ ἄνθρωποι ὅλοι θα ἔχουμε τήν ἴδια ἡλικία τῶν τριάντα τριῶν χρόνων −οἱ καλοί θά εἶναι σάν ἄγγελοι καί οἱ κακοί σάν δαίμονες. Θά ξεχωρίσει τότε ὁ Κύριος τούς δικαίους ἀπό τούς ἁμαρτωλούς.

Ἐκείνους πού φύλαξαν καθαρό τό ἅγιο Βάπτισμα, τήρησαν τίς ἐντολές Του καί στό τέλος τῆς ζωῆς τους ἐξομολογήθηκαν καί κοινώνησαν, θά τούς βάλει στή βασιλεία Του τήν οὐράνια, γιά νά χαίρονται καί νά εὐφραίνονται τή δόξα Του πάντοτε. Τούς ἀπίστους, ὅμως, τούς αἱρετικούς καί ὅσους μόλυναν τό ἅγιο Βάπτισμα, δέν φύλαξαν τίς ἐντολές Του καί δεν ἐξομολογήθηκαν ἀλλά πέθαναν ἀμετανόητοι, θά τούς στείλει στά κατώτατα μέρη τοῦ ἅδη, στό πῦρ τό αἰώνιο.

Πότε θά γίνουν ὅλα αὐτά; Ὁ Χριστός μᾶς λέει: «Πλησίασε ὁ καιρός, τώρα κοντά». Ἄγγιξε τό μαχαίρι στό κόκαλο. Ξαφνικά θά γίνουν· μποροῦν να γίνουν κι ἀπόψε. Τάχα να μήν εἶναι καί τώρα ἡ ἀρχή τους;

Θέλοντας ὁ ἅγιος ὄχι νά τρομοκρατήσει ἀλλά να ὁδηγήσει τούς πιστούς στήν ἐγρήγορση καί τή μετάνοια, ἐπαναλάμβανε συχνά, μέ τόν δικό του παραστατικό τρόπο, τίς προφητεῖες τῆς Καινῆς Διαθήκης πού ἀναφέρονται στα γεγονότα τῶν ἐσχάτων χρόνων (ἔλευση τοῦ Ἀντιχρίστου, συντέλεια τοῦ κόσμου, Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου, ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, τελική Κρίση). Ἐπειδή εἶναι βέβαιη ἡ πραγματοποίηση τῶν γεγονότων αὐτῶν, κάθε γενιά ὀφείλει νά τά περιμένει στίς μέρες της. Ἄλλωστε, κάθε ἄνθρωπος φτάνει στή συντέλεια μέ τόν δικό του θάνατο, ὁ ὁποῖος βάζει τέλος στήν ἐγκόσμια προσωπική του ἱστορία.

Πηγή: Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός γιά τό Ρωμαίικο
(διδαχές καί προφητεῖες)
Ἐπιλογή κειμένων-σχόλια-ἐκδοτική ἐπιμέλεια:
Ἱερά Μονή Παρακλήτου, 190 15 Ὠρωπός Ἀττικῆς
www.imparaklitou.gr