Μην περιμένουμε, αδελφοί μου χριστιανοί, να έρθει ένας προφήτης Ηλίας για να μας σώσει.
Γιατί, αν έρθει εκείνη η εποχή, θα είναι πολύ τραγική για τον άνθρωπο, και πιο πολύ για εμάς τους χριστιανούς, όταν θα έρθει ο Προφήτης Ηλίας στη γη.
Είναι εδώ στη γη, ο Προφήτης, εδώ είναι, μεταξύ μας, και θα έρθει (φανερωθεί) στην καθορισμένη ώρα του, η οποία θα είναι φοβερή για τους ψευδοπροφήτες …
– Θα έρθουν χρόνια δύσκολα, αλλά μη φοβάστε. Τα παιδιά Του ο Θεός δεν τα εγκαταλείπει, θα τα φυλάει σκανδαλωδώς.
– Δηλαδή, Γέροντα;
– Τί δηλαδή; Να, άμα δεν θα έχεις να φας, θα ξυπνάς το πρωί, θα βρίσκεις μια φραντζόλα πάνω στο τραπέζι και θα λες: «Αυτό από πού ήρθε»; Αλλά πρέπει να έχεις πίστη. Χωρίς πίστη, δεν γίνεται τίποτα.
Όταν έρθει ο Αντίχριστος και αρχίσει τη δράση του, οι άνθρωποι θα κάνουν βιαιότητες. Ο Χριστός, όμως, θα φροντίζει τα παιδιά του για την τροφή τους, όπως φρόντιζε τους Ισραηλίτες στην έρημο. Θυμάμαι ότι στο Άγιον Όρος, πριν τον πόλεμο του 40, οι μοναχοί τρέφονταν με τα μικρά ραδίκια και με όλες τις άλλες τροφές. Αλλά την περίοδο της πείνας ο Θεός αύξησε τόσο τα ραδίκια, που έφτασαν περίπου ένα μέτρο και ήταν πολύ τρυφερά. Μ’ αυτά τρέφονταν οι μοναχοί και δεν πέθαναν της πείνας. Το ίδιο θα φροντίσει και για εμάς ο Θεός την περίοδο του Αντιχρίστου.
Όταν έχω ένα πρόβλημα και λέω στον Θεό «Ας γίνει το θέλημά Σου» και το εννοώ, μετά πως να Του ζητήσω τι θέλω εγώ; Είναι σωστό;
– Θα λες μόνο: «Να γίνει το θέλημά Σου»!
Ο Θεός έθρεψε τους Εβραίους σαράντα χρόνια με το μάννα. Ούτε έσπερναν, ούτε θέριζαν, ούτε όργωναν, ούτε είχαν τίποτα, κανένα ζώο. Και κάθε πρωί πήγαιναν έξω, άνοιγαν την πόρτα τους και έβρισκαν στο κατώφλι μια κατσαρόλα με το μάννα, πού είχε oλες τις ουσίες όλων των φαγητών. Και ζήσανε σαράντα χρόνια, όχι έναν χρόνο και τρία χρόνια. Σαράντα! θ’ αφήσει τώρα, λες, ο Θεός τον άνθρωπο εκείνον πού θα Τον ακολουθήσει; Όχι! Δεν θα τον αφήσει!
- Παιδί μου, αν μπορούσαμε να δούμε πόσο μας αγαπάει ο Θεός, πόσο καλός είναι ο Θεός, θα τρελαινόμασταν.