Μέσα στη χορεία των Αγίων Πατέρων μας με ξεχωριστή λαμπρότητα προβάλλει ο Άγιος Σπυρίδων, ο επίσκοπος Τριμυθούντος Κύπρου. Φτωχός κι ασήμαντος μέσα στην καθημερινότητα της απλοϊκής ζωής του και τη μέριμνα του έγγαμου βίου του, έδωσε ο φιλόθεος Σπυρίδων με όλη τη δύναμη του την καρδιά του στο Θεό κι αυτή πλατύνθηκε και χώρεσε στους κόλπους της όλη τη δημιουργία Του.
Όσο ζούσε έγινε για την Κύπρο ο καλός ποιμένας. Ζύμωσε με τον αγιασμένο ιδρώτα του την πονεμένη κυπριακή γη δίνοντας έτσι κουράγιο να αντέξει το βαρύ πόδι των κατακτητών της. Δόξασε και την Εκκλησία κατοχυρώνοντας, με την απλότητα των πνευματοφόρων λόγων του και τη θαυματουργία, το ομοούσιο του Υιού με τον Πατέρα στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο του 325 μ.Χ.
Όταν κοιμήθηκε, στερέωσε στην Ορθοδοξία το θεοφιλή λαό της Κέρκυρας που κινδύνευσε να εκκαθολικιστεί από τους Λατίνους κατακτητές του. Έγινε δε ο παρηγορητής στον πόνο του λαού του Θεού με τις άπειρες θαυματουργίες του και, χάρισε στην ανθρωπότητα το αγιασμένο λείψανο του, άφθορο από τον 4ον μ.Χ. αιώνα να ευωδιάζει το άρωμα της Βασιλείας των Ουρανών και να ελκύει αυτούς που διψούν την αγάπη του Θεού Πατέρα μας.
Η Κύπρος, «η νήσος των Αγίων» κατά τους χρονογράφους, που γέννησε πολλούς και ονομαστούς Αγίους, έβγαλε από τα σπλάχνα της και το θείο αυτό καρπό, αυτόν που έμελλε να φωτίσει με την απλότητα του την οικουμένη, τον Άγιο Σπυρίδωνα το θαυματουργό.
Ο Άγιος γεννήθηκε στο χωριό Άσσια της επαρχίας Αμμοχώστου, που τώρα ποδοπατείται από τους Τούρκους. Η χρονολογία της γέννησης του δεν είναι ακριβώς γνωστή, είναι όμως βέβαιο πως γεννήθηκε κατά το δεύτερο μισό του Γ΄ αιώνα. Ήταν από τη νεότητα του απλός και ταπεινός και είχε σαν εργασία του να βόσκει πρόβατα. Νυμφεύτηκε, και από το γάμο του απέκτησε παιδιά. Εκτός όμως από τη θυγατέρα του Ειρήνη δεν αναφέρονται αλλά ονόματα από τους βιογράφους.
Ο Ιερός Ναός
Ο Ιερός Ναός του Αγίου Σπυρίδωνα κτίστηκε το 1589, με τη μορφή μιας μονόχωρης Επτανησιακής Βασιλικής. Παρόλο ο εξωτερικός της διάκοσμος είναι ιδιαίτερα λιτός, το εσωτερικό του ναού, είναι πλούσιο σε διακόσμηση, με ιδιαίτερα εντυπωσιακό τέμπλο του 1864 από μάρμαρο Πάρου.
Οι εξίσου αξιόλογες εικόνες του τέμπλου είναι έργα του Κερκυραίου ζωγράφου Σπύρου Προσαλέντη. Η περίφημη «ουρανία» του ναού είναι χωρισμένη σε 17 τμήματα με χρυσά πλαίσια, ζωγραφισμένα αρχικά από το σπουδαίο Κερκυραίο ζωγράφο, Παναγιώτη Δοξαρά, το 1727.
Οι αρχικές εικόνες ωστόσο δεν κατάφεραν να επιβιώσουν λόγω της υγρασίας.
Στα μέσα του 19ου αιώνα και συγκεκριμένα το 1852, η «ουρανία» αποκαταστάθηκε και επανέκτησε χρώμα και ζωντάνια από τα χέρια του ζωγράφου Νικόλαου Ασπιώτη. Ανάμεσα στα πολλά αφιερώματα που δέχεται κάθε χρόνο ο προστάτης του νησιού Άγιος Σπυρίδωνας, διακρίνονται δύο μεγάλα καντήλια που αφιερώθηκαν το 1716, το έτος που γλίτωσαν οι κάτοικοι του νησιού από τους Τούρκους με τη βοήθειά του.
Η Λάρνακα, στην οποία τοποθετήθηκε το Ιερό Λείψανο του Αγίου Σπυρίδωνα, κατασκευάστηκε στη Βιέννη το 1867. Το Ιερό Λείψανο του Αγίου παρέμεινε στην Κύπρο για τριακόσια περίπου χρόνια μετά το θάνατο του, ενώ περίπου στο τέλος του 7ου αιώνα μ.Χ. μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη λόγω των Αραβικών επιδρομών κατά της Κύπρου. Το 1456, τρία χρόνια μετά την άλωση της Πόλης από τους Τούρκους, ο ιερέας Γρηγόριος Πολύευκτος μετέφερε το Ιερό Λείψανο του Αγίου μαζί με το Σκήνωμα της Αγίας Θεοδώρας της Αυγούστας στην Ήπειρο και από εκεί στην Κέρκυρα.
Η ιστορία της Κέρκυρας είναι βαθιά συνδεδεμένη με τον Άγιο Σπυρίδωνα. Μερικά από τα θαύματα του, όπως η σωτηρία των κατοίκων από λιμό, η απομάκρυνση των Τούρκων που πολιορκούσαν το νησί το 1716, η απαλλαγή του νησιού από την επιδημία της πανούκλας το 1629 και 1673, αποδείχθηκαν σωτήρια για το νησί.
Ο λαός της Κέρκυρας τιμά τον πολιούχο της μεγαλοπρεπώς με λιτανείες, πολλές φορές στη διάρκεια του έτους: στις 11 Αυγούστου όπου γιορτάζεται η σωτηρία του νησιού από την πολιορκία των Τούρκων το 1716, στις 12 Δεκεμβρίου που γιορτάζεται η μνήμη του Αγίου, την πρώτη Κυριακή του Νοέμβρη και την Κυριακή των Βαΐων για την απαλλαγή του νησιού από την επιδημία της πανούκλας αντίστοιχα το 1629 και 1673 και το Μεγάλο Σάββατο για τη σωτηρία των κατοίκων από λιμό.
«Το έθιμο της τηγανίτας του Αγίου Σπυρίδωνα» στην Κέρκυρα
Μια γλυκιά ευωδία «λουσμένη» από μπόλικη κανέλα, αισθάνεται πλέον κανείς σε όλα τα καντούνια της Κέρκυρας, αλλά και τα περίχωρα, καθώς ήδη τα ζαχαροπλαστεία, αλλά και οι πλανόδιοι πωλητές, έχουν ξεκινήσει την παρασκευή και την πώληση, της «τηγανίτας του Αγίου Σπυρίδωνα», προμηνύοντας τη μεγάλη γιορτή του προστάτη του νησιού.
Το έθιμο της τηγανίτας στην Κέρκυρα, χάνεται στα βάθη των αιώνων, όμως η γεύση παραμένει αναλλοίωτη, με τους επισκέπτες του νησιού να δηλώνουν «πως είναι οι καλύτεροι λουκουμάδες που έχουν γευτεί ποτέ τους».
Οι πιστοί θα ομολογήσουν πως «αυτό γίνεται γιατί είναι ευλογημένοι από τον Άγιο», ενώ οι νεότεροι θα πουν πως «οι τηγανίτες της Κέρκυρας γίνονται με αγνά υλικά και αποτελούν έμβλημα για τον τόπο».
Όπως και να ‘χει είναι ένα έθιμο παρακαταθήκη που άφησαν οι προγενέστεροι και έχει υιοθετηθεί από όλες τις οικογένειες του νησιού.
Χρόνια Πολλά…
Πηγή: https://corfutvnews.gr
